Complete Works of Sophocles. Illustrated

Ajax, Antigone, The Women of Trachis, Philoctetes, Electra and others

Sophocles, Lewis Campbell, F. Storr, Arthur S Hunt, E. H Plumptre, T. W. Lumb

• Éditeur: Strelbytskyy Multimedia Publishing
• Année: 2021
• ISBN:
  9780880011099
• Sujet: Literature
• Sous-sujet: Ancient & Classical Drama

Sophocles is one of three ancient Greek tragedians (also Aeschylus and Euripides) whose plays have survived. His characters spoke in a way that was more natural to them and more expressive of their individual character feelings. The most famous tragedies of Sophocles feature Oedipus and Antigone: they are generally known as the Theban plays.The Translations1. AJAX2. ANTIGONE3. THE WOMEN OF TRACHIS4. OEDIPUS THE KING5. PHILOCTETES6. ELECTRA7. OEDIPUS AT COLONUS8. FRAGMENTS9. MINOR FRAGMENTSThe Greek Texts1. ???? — AJAX2. ????????? — THE WOMEN OF TRACHIS3. ???????? ???????? — OEDIPUS THE KING4. ?????????? — PHILOCTETES5. ???????? ??? ?????? — OEDIPUS AT COLONUS6. FRAGMENTSThe BiographiesINTRODUCTION TO SOPHOCLES by F. StorrSOPHOCLES by T. W. Lumb

The Greek Texts

Αίας — AJAX

ΑΘΑΝΑ

Ἀεὶ μέν, ὦ παῖ Λαρτίου, δέδορκά σε

πεῖράν τιν’ ἐχθρῶν ἁρπάσαι θηρώμενον·

καὶ νῦν ἐπὶ σκηναῖς σε ναυτικαῖς ὁρῶ

Αἴαντος, ἔνθα τάξιν ἐσχάτην ἔχει,

πάλαι κυνηγετοῦντα καὶ μετρούμενον

ἴχνη τὰ κείνου νεοχάραχθ’, ὅπως ἴδῃς

εἴτ’ ἔνδον εἴτ’ οὐκ ἔνδον. Εὖ δέ σ’ ἐκφέρει

κυνὸς Λακαίνης ὥς τις εὔρινος βάσις·

ἔνδον γὰρ ἁνὴρ ἄρτι τυγχάνει, κάρα

στάζων ἱδρῶτι καὶ χέρας ξιφοκτόνους·

καί σ’ οὐδὲν εἴσω τῆσδε παπταίνειν πύλης

ἔτ’ ἔργον ἐστίν, ἐννέπειν δ’ ὅτου χάριν

σπουδὴν ἔθου τήνδ’, ὡς παρ’ εἰδυίας μάθῃς.

ΟΔΥΣΣΕΥΣ

Ὦ φθέγμ’ Ἀθάνας, φιλτάτης ἐμοὶ θεῶν,

ὡς εὐμαθές σου, κἂν ἄποπτος ᾖς, ὅμως

φώνημ’ ἀκούω καὶ ξυναρπάζω φρενί,

χαλκοστόμου κώδωνος ὡς τυρσηνικῆς.

Καὶ νῦν ἐπέγνως εὖ μ’ ἐπ’ ἀνδρὶ δυσμενεῖ

βάσιν κυκλοῦντ’, Αἴαντι τῷ σακεσφόρῳ·

κεῖνον γάρ, οὐδέν’ ἄλλον, ἰχνεύω πάλαι.

Νυκτὸς γὰρ ἡμᾶς τῆσδε πρᾶγος ἄσκοπον

ἔχει περάνας, - εἴπερ εἴργασται τάδε·

ἴσμεν γὰρ οὐδὲν τρανές, ἀλλ’ ἀλώμεθα·

κἀγὼ ‘θελοντὴς τῷδ’ ὑπεζύγην πόνῳ.

Ἐφθαρμένας γὰρ ἀρτίως εὑρίσκομεν

λείας ἁπάσας καὶ κατηναρισμένας

ἐκ χειρὸς αὐτοῖς ποιμνίων ἐπιστάταις.

Τήνδ’ οὖν ἐκείνῳ πᾶς τις αἰτίαν νέμει.

Καί μοί τις ὀπτὴρ αὐτὸν εἰσιδὼν μόνον

πηδῶντα πεδία σὺν νεορράντῳ ξίφει

φράζει τε κἀδήλωσεν· εὐθέως δ’ ἐγὼ

κατ’ ἴχνος ᾄσσω, καὶ τὰ μὲν σημαίνομαι,

τὰ δ’ ἐκπέπληγμαι κοὐκ ἔχω μαθεῖν ὅτου.

Καιρὸν δ’ ἐφήκεις· πάντα γὰρ τά τ’ οὖν πάρος

τά τ’ εἰσέπειτα σῇ κυβερνῶμαι χερί.

ΑΘ.

Ἔγνων, Ὀδυσσεῦ, καὶ πάλαι φύλαξ ἔβην

τῇ σῇ πρόθυμος εἰς ὁδὸν κυναγίᾳ.

ΟΔ.

Ἦ καί, φίλη δέσποινα, πρὸς καιρὸν πονῶ;

ΑΘ.

Ὡς ἔστιν ἀνδρὸς τοῦδε τἄργα ταῦτά σοι.

ΟΔ.

Καὶ πρὸς τί δυσλόγιστον ὧδ’ ᾖξεν χέρα;

ΑΘ.

Χόλῳ βαρυνθεὶς τῶν Ἀχιλλείων ὅπλων.

ΟΔ.

Τί δῆτα ποίμναις τήνδ’ ἐπεμπίπτει βάσιν;

ΑΘ.

Δοκῶν ἐν ὑμῖν χεῖρα χραίνεσθαι φόνῳ.

ΟΔ.

Ἦ καὶ τὸ βούλευμ’ ὡς ἐπ’ Ἀργείοις τόδ’ ἦν;

ΑΘ.

Κἂν ἐξεπράξατ’, εἰ κατημέλησ’ ἐγώ.

ΟΔ.

Ποίαισι τόλμαις ταῖσδε καὶ φρενῶν θράσει;

ΑΘ.

Νύκτωρ ἐφ’ ὑμᾶς δόλιος ὁρμᾶται μόνος.

ΟΔ.

Ἦ καὶ παρέστη κἀπὶ τέρμ’ ἀφίκετο;

ΑΘ.

Καὶ δὴ ‘πὶ δισσαῖς ἦν στρατηγίσιν πύλαις.

ΟΔ.

Καὶ πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου;

ΑΘ.

Ἐγώ σφ’ ἀπείργω, δυσφόρους ἐπ’ ὄμμασι

γνώμας βαλοῦσα τῆς ἀνηκέστου χαρᾶς,

καὶ πρός τε ποίμνας ἐκτρέπω σύμμικτά τε

λείας ἄδαστα βουκόλων φρουρήματα·

ἔνθ’ εἰσπεσὼν ἔκειρε πολύκερων φόνον

κύκλῳ ῥαχίζων· κἀδόκει μὲν ἔσθ’ ὅτε

δισσοὺς Ἀτρείδας αὐτόχειρ κτείνειν ἔχων,

ὅτ’ ἄλλοτ’ ἄλλον ἐμπίτνων στρατηλατῶν.

Ἐγὼ δὲ φοιτῶντ’ ἄνδρα μανιάσιν νόσοις

ὤτρυνον, εἰσέβαλλον εἰς ἕρκη κακά.

Κἄπειτ’ ἐπειδὴ τοῦδ’ ἐλώφησεν φόνου,

τοὺς ζῶντας αὖ δεσμοῖσι συνδήσας βοῶν

ποίμνας τε πάσας εἰς δόμους κομίζεται,

ὡς ἄνδρας, οὐχ ὡς εὔκερων ἄγραν ἔχων·

καὶ νῦν κατ’ οἴκους συνδέτους αἰκίζεται.

Δείξω δὲ καὶ σοὶ τήνδε περιφανῆ νόσον,

ὡς πᾶσιν Ἀργείοισιν εἰσιδὼν θροῇς.

Θαρσῶν δὲ μίμνε μηδὲ συμφορὰν δέχου

τὸν ἄνδρ’· ἐγὼ γὰρ ὀμμάτων ἀποστρόφους

αὐγὰς ἀπείρξω σὴν πρόσοψιν εἰσιδεῖν.

Οὗτος, σὲ τὸν τὰς αἰχμαλωτίδας χέρας

δεσμοῖς ἀπευθύνοντα προσμολεῖν καλῶ.

Αἴαντα φωνῶ· στεῖχε δωμάτων πάρος.

ΟΔ.

Τί δρᾷς, Ἀθάνα; μηδαμῶς σφ’ ἔξω κάλει.

ΑΘ.

Οὐ σῖγ’ ἀνέξῃ, μηδὲ δειλίαν ἀρῇ;

ΟΔ.

Μή, πρὸς θεῶν· ἀλλ’ ἔνδον ἀρκείτω μένων.

ΑΘ.

Τί μὴ γένηται; πρόσθεν οὐκ ἀνὴρ ὅδ’ ἦν;

ΟΔ.

Ἐχθρός γε τῷδε τἀνδρὶ καὶ τανῦν ἔτι.

ΑΘ.

Οὔκουν γέλως ἥδιστος εἰς ἐχθροὺς γελᾶν;

ΟΔ.

Ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ τοῦτον ἐν δόμοις μένειν.

ΑΘ.

Μεμηνότ’ ἄνδρα περιφανῶς ὀκνεῖς ἰδεῖν;

ΟΔ.

Φρονοῦντα γάρ νιν οὐκ ἂν ἐξέστην ὄκνῳ.

ΑΘ.

Ἀλλ’ οὐδὲ νῦν σε μὴ παρόντ’ ἴδῃ πέλας.

ΟΔ.

Πῶς; εἴπερ ὀφθαλμοῖς γε τοῖς αὐτοῖς ὁρᾷ.

ΑΘ.

Ἐγὼ σκοτώσω βλέφαρα καὶ δεδορκότα.

ΟΔ.

Γένοιτο μεντἂν πᾶν θεοῦ τεχνωμένου.

ΑΘ.

Σίγα νυν ἑστώς, καὶ μέν’ ὡς κυρεῖς ἔχων.

ΟΔ.

Μένοιμ’ ἄν· ἤθελον δ’ ἂν ἐκτὸς ὢν τυχεῖν.

ΑΘ.

Ὦ οὗτος, Αἶαν, δε...